این نوع ریسک می‌تواند ناشی از دلایل گوناگونی از جمله:
تغییرات در بازارهای مالی، نوسانات نرخ بهره، و تغییرات ناگهانی در سطح درآمد یا هزینه‌ها باشد
ریسک اعتباری (Credit Risk):
ریسک اعتباری به احتمال ضرری اطلاق می‌شود که در اثر عدم پرداخت بدهی‌ها توسط مشتریان یا طرف‌های مقابل پدید آید.
این امر می‌تواند شامل عدم پرداخت اقساط وام، معوق شدن اقساط تسهیلات یا کلیه تعهدات مالی که بر عهده فرد یا شرکت است، باشد.
ریسک اعتباری ممکن است در هر نوع وام‌دهی، چه در بانک‌ها و مؤسسات مالی و چه در شرکت‌هایی که به فروش اعتباری کالا یا خدمات می‌پردازند، وجود داشته باشد.
مثلا اگر یک طرف معامله نتواند به تعهدات مالی خود عمل کند، طرف دیگر معامله که معمولاً وام‌دهنده یا فروشنده است، متحمل زیان خواهد شد.
از این رو، مؤسسات مالی و وام‌دهندگان به منظور کاهش ریسک اعتباری، اغلب از رویه‌های اعتبارسنجی قبل از پرداخت وام استفاده می‌کنند .
و اعتبار بررسی شده و رتبه‌بندی شده مشتریان را در نظر می‌گیرند تا توانایی آنها در بازپرداخت دیون را تأیید نمایند.
همچنین، ممکن است از ابزارهایی مانند ضمانت‌نامه‌ها، وثیقه، بیمه اعتباری و دیگر راه‌های تضمینی برای کاهش دادن ریسک ناشی از عدم انجام تعهدات مالی استفاده نمایند.
ریسک بازار (Market Risk):
ریسک بازار که گاهی اوقات به عنوان ریسک نظامی یا ریسک سیستماتیک شناخته می‌شود.
به خطر از دست دادن سرمایه به دلیل نوسانات کلی بازار یا قیمت دارایی‌ها می‌پردازد.
این نوع ریسک توسط استراتژی‌های تنوع‌بخشی سرمایه‌گذاری مانند خرید سهام در چندین صنعت یا ابزارهای مختلف مالی، قابل پوشش دادن یا کاهش نیست .
چون تحت تأثیر عوامل کلان اقتصادی مانند تغییرات نرخ‌های بهره، تغییرات اقتصادی، جنگ‌ها، سیاست‌های دولتی، بحران‌های مالی، و حتی پاندمی‌ها و فجایع طبیعی است که بر کل بازار تأثیر می‌گذارند.
برای مدیریت کردن این نوع ریسک‌ها، سرمایه‌گذاران و مدیران شرکت‌ها می‌توانند از استراتژی‌های پوشش ریسک، معاملات آتی و سایر ابزارهای مشتقه استفاده کنند .
تا به محافظت از سرمایه‌گذاری‌های خود در برابر این نوع ریسک‌ها کمک کنند
ریسک مالی
ریسک نقدینگی (Liquidity Risk):
ریسک نقدینگی به احتمال بروز مشکلاتی در تبدیل دارایی‌ها به نقدینگی (پول نقد) بدون از دست دادن ارزش معنی‌دار بازار اشاره میکند.
به عبارت دیگر، ریسک نقدینگی زمانی اتفاق می‌افتد که یک شخص حقیقی یا حقوقی نتواند به‌سرعت دارایی‌های خود را به پول نقد تبدیل کند تا بتواند تعهدات پرداخت نقدی خود را برآورده سازد.
این ریسک دو جنبه دارد:
ریسک نقدینگی بازار (Market Liquidity Risk):
ریسک نقدینگی بازار به معنای خطری است که یک سرمایه‌گذار ممکن است هنگام تلاش برای فروش یک دارایی (مانند سهام یا اوراق قرضه) با آن روبرو شود.
اگر بازار برای آن دارایی کم‌رونق و کم‌عمق باشد، فروش سریع آن به قیمت بازار فعلی دشوار خواهد بود.
بنابراین ممکن است لازم باشد که سرمایه‌گذار برای جلب توجه خریداران قیمت دارایی را کاهش دهد، که این امر می‌تواند منجر به زیان گردد.
ریسک نقدینگی تامین مالی (Funding Liquidity Risk):
این ریسک مربوط به خطری است که وقتی یک شرکت یا فرد قادر به تامین کافی نقدینگی برای پرداخت بدهی‌ها نیست، بروز میکند،
حتی اگر آنها دارایی‌های کافی نقدشونده داشته باشند، اما نتوانند این دارایی‌ها را به موقع به نقدینگی تبدیل کنند.
ریسک نقدینگی به اطمینان از این موضوع می‌پردازد که همیشه منابع مالی کافی برای پوشش تعهدات نقدی، حتی در شرایط دشوار مالی و بازار، وجود دارد.
این امر ممکن است شامل چیدن سبدی از دارایی‌هایی با شفافیت بالا و بازار فروش پایدار است که بتوان در زمان‌های بحرانی به راحتی آنها را فروخت.
ریسک عملیاتی (Operational Risk):
ریسک عملیاتی یا ریسک بهره‌وری به خطرات و نامطمئنی‌های ناشی از فرایندهای داخلی یک سازمان، افراد، سیستم‌ها یا بروز خطاهای سیستمی اشاره دارد.
در واقع، این نوع ریسک به احتمال رویداد اتفاقاتی می‌پردازد که ممکن است به دلیل اشکال‌ها و مشکلات در عملیات روزمره یک کسب‌وکار ایجاد شود.
این ریسک شامل خطاهای انسانی، فرایندهای تجاری که به خوبی اجرا نشده یا بهینه‌سازی نشده‌اند.
شکست سیستم‌های فناوری اطلاعات، مشکلات ناشی از شرکای تجاری یا مواردی مانند فاجعه طبیعی و حملات تروریستی است که به کسب‌وکار آسیب بزنند.
علاوه بر این، ریسک‌های حقوقی ناشی از قوانین نقض شده یا ناکافی، نیز می‌تواند جزء ریسک عملیاتی تلقی شود.
مدیریت ریسک عملیاتی شامل ارزیابی، نظارت و کنترل این خطرات با هدف به حداقل رساندن آنها است.
توسعه و اجرای سیاست‌ها و رویه‌های استاندارد، آموزش کارکنان، به‌کارگیری سیستم‌های جدید اطلاعاتی و اجرای برنامه‌های پشتیبانی بخشی از این مدیریت ریسک بهره‌وری است.
ریسک مالی.
معایب ریسک مالی
مزایا ریسک مالی
احتمال زیان:
ریسک مالی می‌تواند منجر به زیان‌های سنگین مالی شود، خصوصاً اگر ریسک‌ها به درستی مدیریت نشوند.
نوسانات بازار:
برای سرمایه‌گذاران و کسب‌وکارها، ریسک مالی ممکن است نوسانات قیمتی را در بازار به همراه داشته باشد که مدیریت آنها دشوار است.
استرس و فشار روانی:
پذیرش ریسک مالی باعث استرس و فشار روانی برای فرد و سازمان می‌شود، مخصوصاً در شرایط بحرانی بازار.
فزایش هزینه‌های مالی:
برای جبران ریسک‌های بالاتر، سرمایه‌گذاران و شرکت‌ها ممکن است نیاز به پرداخت هزینه‌های بیشتری مانند بهره‌های بالاتر برای وام‌ها داشته باشند
وابستگی به نقدینگی:
ریسک مالی بالا بر توانایی شرکت‌ها برای دسترسی به نقدینگی و سرمایه در شرایط اضطراری تأثیر می‌گذارد
اتر:
طور کلی، دارایی‌هایی که ریسک بالاتری دارند، بازدهی بالاتری را نیز بع همراه دارند.
این امر برای سرمایه‌گذارانی که مایل به پذیرش ریسک‌های بیشتر هستند منجر به سود بیشتر می‌شود.
فرصت‌های رشد:
کسب و کارها و سرمایه‌گذارانی که ریسک‌های مالی محاسبه‌شده‌ای را می‌پذیرند، می‌توانند از فرصت‌های موجود برای رشد خود استفاده کنند.
ابزارهای مدیریتی:
پیشرفت در محصولات مالی و استراتژی‌هایی مانند هجینگ، به بازیگران بازار این امکان را می‌دهد که ریسک‌های مالی خود را مدیریت کنند و از معایب آنها بکاهند
نوآوری:
ریسک بخش ضروری از نوآوری است.
سرمایه‌گذاری در تکنولوژی‌های جدید و کسب‌وکارهای نوظهور، ریسک مالی را به همراه دارد اما می‌تواند عامل ایجاد تغییرات بنیادین نیز باشد
ریسک مالی
ریسک مالی
دنیای مالی، پیش‌بینی تمامی نوسانات بازار ممکن نیست. زیرا مهم این است که چگونه ابزار مدیریت ریسک را به کار بگیریم تا این نوسانات ناخواسته را به حداقل برسانیم و زیان‌ها را کاهش دهیم.